اینوستونومی
استراتژی‌های معاملاتی

معاملات OTC؛ روش معاملاتی نهنگ‌های بازار کریپتوکارنسی

یکی از انواع معاملات در بازار‌های مالی، معاملات OTC است. معمولا بزرگان و نهنگ‌های بازار بخاطر حریم خصوصی از این نوع معاملات استفاده می‌کنند. این نوع معاملات ریسک و بازده بالاتری را نیز برای آن‌ها فراهم می‌کند.

معاملات OTC از کالا و سهام گرفته تا ارز‌های دیجیتال را شامل می‌شود. این بازار مکان فیزیکی ندارد و معاملات آن توسط خود معامله‌گران انجام می‌شود. همچنین عموما سرمایه‌های کلان به سمت معاملات OTC می‌رود. اگر می‌خواهید از ابعاد مختلف این نوع معاملات آگاه شوید، با ما در این مقاله همراه باشید.

معاملات OTC ‌چیست؟

معاملات OTC، به معاملات خارج از صرافی گفته می‌شود که به‌صورت الکترونیکی و غیرمتمرکز اتفاق می‌افتد.

در بازارهای مالی، معاملات OTC (Over-the-Counter) به نوعی از معاملات اشاره دارد که بین طرفین مستقیما صورت می‌گیرد و بدون نیاز به تبادل عمومی، از طریق یک مرکز واسط مثل صرافی یا کارگزاری انجام می‌شود. معمولا در این نوع معاملات، قراردادها به صورت خصوصی بین دو طرف توافق می‌گیرند و شرایط و جزئیات معامله بین خودشان تعیین می‌شود.

اغلب معاملات OTC در دو زمینه مالی صورت می‌گیرند؛ اوراق بهادار و محصولات مشتقه. در زمینه اوراق بهادار، معاملات OTC شامل خرید و فروش اوراق بهادار غیرقابل معامله عمومی همچون سهام شرکت‌ها، اوراق قرضه، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و اوراق تسهیلات بانکی می‌شود. در زمینه محصولات مشتقه، معاملات OTC شامل قراردادها و توافق‌نامه‌هایی می‌شود که برای خرید یا فروش یک دارایی با قیمت و تاریخ مشخصی منعقد می‌شوند.

معاملات OTC در این زمینه شامل قراردادهای آتی، سواپ، آپشن، و سایر ابزارهای مشتقه هستند. معمولا سهام شرکت‌های کوچک و استارتاپی نیز به صورت OTC معامله می‌شوند چراکه شرایط کافی برای لیست شدن در بازار سهام را ندارند.

معاملات OTC چه ویژگی‌هایی دارد؟

عدم وابستگی به مرکز مربوطه، انعطاف پذیری در شرایط قرارداد، نظارت پایین در قیمت‌گذاری از ویژگی‌های معاملات OTC است.

در معاملات OTC، معامله‌گران بدون نیاز به استفاده از یک مرکز مربوطه می‌توانند به صورت مستقیم با یکدیگر معامله کنند. این موضوع اجازه می‌دهد تا معاملات در هر زمان و مکانی صورت گیرد. همچنین شرایط و جزئیات معامله بین طرفین قبل از انجام معامله قرارداد به صورت خصوصی تعیین می‌شود. این امر به معامله‌گران امکان می‌دهد تا شرایط قرارداد را مطابق با نیازها و توافقات خود تغییر دهند.

این معاملات به طور کلی نظارت و رگولاتوری کمتری نسبت به معاملاتی دارند که در بورس‌ها انجام می‌شوند. این موضوع باعث می‌شود که جزئیات معاملات OTC به صورت خصوصی باقی بماند و تنها به طرفین اصلی معامله محدود شود.

معاملات OTC‌ چه ریسک‌هایی دارند؟

معمولا معاملات OTC دارای ریسک بیشتری نسبت به معاملات انجام شده در بورس‌ هستند. این ریسک ممکن است ناشی از عدم وجود نظارت عمومی، عدم شفافیت اطلاعات و قابلیت تنظیم کمتر باشد.

یکی از ریسک‌های اساسی معاملات OTC، ریسک نقدینگی است. زیرا این نوع معاملات در یک بازار غیرمتمرکز صورت می‌گیرد و عدم وجود یک مرکز مربوطه می‌تواند منجر به کمبود نقدینگی و عدم تسویه به موقع شود. در صورتی که یکی از طرفین قادر به تامین مبلغ نقدی برای تسویه معامله نباشد، ممکن است مشکلات و تاخیرهایی در تسویه معامله به وجود آید.

در معاملات OTC، عموما اطلاعات معامله به صورت خصوصی بین طرفین تبادل می‌شود و عمومی نیست. این موضوع می‌تواند منجر به عدم شفافیت بازار شود و مشکلاتی از قبیل ناهمسانی در قیمت‌ها، نقض تعهدات و عدم امکان ارزیابی دقیق ریسک‌ها را به همراه داشته باشد. همچنین در این معاملات، قراردادها و شرایط معامله بین طرفین خود تعیین می‌شود و اغلب از قراردادهای استاندارد بورسی استفاده نمی‌شود. این موضوع می‌تواند منجر به کمتر شدن قابلیت تنظیم و کنترل در معاملات شود و ریسک‌های قراردادی را افزایش دهد.

در معاملات OTC، نظارت و کنترل عمومی کمتری نسبت به معاملات بورسی وجود دارد و قوانین مربوط به این نوع معاملات نیز ممکن است کمتر رشد کرده باشند. این موضوع می‌تواند باعث افزایش ریسک‌های نظارتی و قانونی شود. در این معاملات، قیمت‌ها بین طرفین توافق می‌شود که ممکن است با قیمت بازار تفاوت داشته باشد. این موضوع می‌تواند منجر به ناهمسانی در قیمت‌ها، عدم تطابق با قیمت بازار و ایجاد ریسک‌های قیمتی شود.

به دلیل عدم وجود یک مرکز مربوطه در معاملات OTC، ریسک عدم تسویه معاملات نیز وجود دارد. اگر یکی از طرفین قادر به انجام تسویه معامله نباشد یا تعهدات را ناپایدار کند، ممکن است به تاخیرها یا حتی عدم تسویه معامله منجر شود.

در نهایت، معاملات OTC می‌توانند به دلیل عدم شفافیت، نقدینگی نامطلوب، ریسک قراردادی بالا و نبود نظارت مرکزی، با ریسک‌های بیشتری همراه باشند. معمولا برای کاهش این ریسک‌ها، توافق‌نامه‌های قانونی دقیق و مکانیزم‌های تسویه راه‌اندازی می‌شود و طرفین باید با دقت و آگاهی کامل به این معاملات مشارکت کنند.

pros and cons OTC trading

صرافی‌های OTC در بازار‌های دیجیتال

صرافی‌های بزرگی مثل بایننس و کراکن، بازار OTC را برای معامله‌گران خود به‌وجود آوردند. برای استفاده از بازار OTC‌، افراد باید احراز هویت انجام دهند. بنابراین ایرانیان نمی‌توانند در بازار ارز‌های دیجیتال از این نوع معاملات استفاده کنند. در حال حاضر معاملات OTC برای بیش از ۷۰ جفت معاملاتی، در دسترس است و هدف از آن، تسهیل فعالیت برای سرمایه‌گذاران کلان است.

گفتنی است آلت‌کوین‌هایی که حجم معاملات پایین دارند در بازار OTC ‌معامله می‌شوند. صرافی کراکن نیز این معاملات را ارائه می‌دهد، برای ترید در بازار OTC‌ این صرافی، حداقل مبلغ ۱۰۰ هزار دلار مورد نیاز است. همچنین این صرافی ارز‌های فیات را نیز به‌عنوان یک پرداخت انتخاب کرده است.

برای بررسی معاملات OTC صرافی بایننس از طریق این لینک و برای بررسی معاملات OTC‌ صرافی کراکن از طریق این لینک اقدام کنید.

سخن پایانی

معاملات OTC از جمله معاملات مالی است که بین طرفین مستقیما صورت می‌گیرد و بدون نیاز به تبادل عمومی از طریق یک مرکز انجام می‌شود. در این نوع معاملات، قراردادها بین دو طرف توافق می‌شوند و شرایط معامله بین خودشان تعیین می‌شود.

معاملات OTC از قراردادهای اوراق بهادار و محصولات مشتقه و حتی ارز‌‌های دیجیتال تشکیل شده و به دلیل ویژگی‌هایی مثل انعطاف‌پذیری در شرایط قرارداد، کمترین نظارت و انعطاف‌پذیری در قیمت‌گذاری، توجه بسیاری از معامله‌گران را به خود جلب کرده است. با این حال، معاملات OTC نیز دارای ریسک‌های خاص خود هستند و برای معامله‌گران حائز اهمیت است که با این ریسک‌ها آشنا باشند و مراقبت‌های لازم را در انجام این نوع معاملات رعایت کنند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا